Jak wyczyścić tlenki po spawaniu stali nierdzewnej?

Termin webinarium: 14 września 2021, godz. 10:00.

Po webinarium: Sesja Q&A, podczas której będziesz mógł zadać pytania naszemu specjaliście!

Zapisz się na webinarium już dziś*
  *liczba miejsc ograniczona

Podczas webinarium dowiesz się:

• jakie są metody chemiczne obróbki powierzchni stali nierdzewnych po spawaniu?
• czym jest czyszczenie, trawienie, pasywacja i neutralizacja?
• jakie korzyści osiągniesz stosując obróbkę chemiczną?
• czy stosowanie nowoczesnej chemii przemysłowej jest "eko"?
• jakie urządzenia najlepiej sprawdzają się podczas czyszczenia tlenków?
• i wiele innych informacji związanych z chemicznym przygotowaniem stali nierdzewnej.

Dlaczego stal nierdzewna wymaga obróbki chemicznej?

Stale odporne na korozję stosowane są ze względu na wysokie własności wytrzymałościowo-plastyczne i atrakcyjny, dekoracyjny wygląd. Odporność na korozję tych stali jest tak wysoka, że w większości przypadków nie jest wymagane stosowanie ochronnych powłok malarskich. Stale odporne na korozję powinny zawierać min. 11% chromu, który jest podstawowym czynnikiem zapewniającym tą odporność. Odporność tych stali na korozję jest zależna głównie od zdolności tworzenia na ich powierzchni cienkiej, przezroczystej, bardzo trwałej warstwy tlenków chromu. Jeżeli warstwa ta ulegnie uszkodzeniu (np. przy obróbce wirowej), szybko zostanie odtworzona w wyniku reakcji z tlenem. Również zanieczyszczenia drobinami ze stali niestopowych mogą być powodem powstawania ognisk korozji. Główną przyczyną uszkodzeń antykorozyjnej warstwy tlenków jest działanie wysokiej temperatury w czasie obróbki plastycznej i prac spawalniczych.

Warstwa tlenków wysokotemperaturowych, powstała w wyniku działania powyżej 500°C (o kolorze szaroniebieskim), nie zapewnia stali odporności korozyjnej. W wyniku działania temperatury, na granicach ziaren tworzą się (w warstwie powierzchniowej) węgliki zawierające do 80% chromu. Powoduje to lokalnie obniżenie zawartości chromu poniżej wymaganej wartości 11% Cr co powoduje utratę własności antykorozyjnych. Doprowadzić to może do powstawania ognisk korozji głównie międzykrystalicznej. Korozja międzykrystaliczna jest jedną z najgroźniejszych typów korozji, gdyż spowodować może, bez widocznych objawów zewnętrznych, całkowite zniszczenie konstrukcji.